De irritaties van de voorpret....

De planning gaat gestaag maar de tijd gaat supersnel. Het is inmiddels al half mei dus over anderhalve maand vertrekken we. Maar er moet nog veel gebeuren. En hoe harder we proberen het afstreeplijstje af te werken, hoe moeilijker het gaat en hoe meer erbij komt. Zo dachten we deze keer alleen malariatabletten te moeten slikken. Maar een bezoekje aan de huisarts wees uit dat ook buiktyphus een aanbevolen inenting is. Daar waren de kids niet blij mee.... Ik had ze immers gezegd dat ze deze keer geen prikje hoefden..... Voor Tijn een reden om te besluiten thuis te blijven. Ik ben benieuwd hoe het gaat als we terug moeten voor de prikken.... Alle spuitjes liggen braaf te wachten in de koelkast om gezet te worden. Een kleine troost voor de kids was dat papa en mama zelfs twee prikken moeten! Onze polio-inentingen bleken namelijk ook verlopen. Dat medicatie duur is wisten we. We hadden op deze extra post alleen niet gerekend..... En ook al betaal ik dubbele premies, zowel in Nederland als in België, denk maar niet dat er ook maar iets van deze medicatie vergoed wordt.

Ook de visa willen niet echt lukken. Alhoewel de beambte aan de telefoon liet weten dat het mogelijk was in Brussel op de ambassade ook visa voor de kids te krijgen, we hebben ze nog steeds niet! Omdat de kids staan ingeschreven in mijn Nederlandse paspoort, wilden ze vorige keer voor Thailand de visa niet afgeven. Het nieuws was dus hoopgevend. Onze eerste poging om naar Brussel te gaan ging niet door want het consulaat was die dag gesloten. Gelukkig kwamen we daar nog voor vertrek achter. Onze tweede poging eergisteren bracht ook weinig soelaas. Vanwege de files kwamen we om 12.45 uur aan, en wat bleek: Ze waren maar geopend tot 12.30 uur. Okee. Laten we er vast aan wennen. Reizen gaat niet altijd zoals je het plant. Dat was toch wat het zo leuk maakte? We doen verwoede pogingen elkaar daarvan te overtuigen als we weer in de file terug naar huis staan. Helaas lukt het maar half......