vrijdag 20 mei 2011

Adventkalenders in juni....

Het aftellen is begonnen. Om het voor de kids iets concreter te maken hebben ze twee adventkalenders van Spiderman gekregen. Jaja, wie wat bewaard die heeft wat! De kids brengen ons elke dag fijntjes op de hoogte van hoeveel dagen het nog maar is voordat we vertrekken en ik schrik er elke dag weer van dat het alweer een dag korter is....
De inentingen voor buiktyfus en polio zijn inmiddels gezet. Het verliep vlotjes, met lichte paniek vooraf maar uiteindelijk zelfs zonder tranen! Heel wat anders dan vorige keer... Ook de stempels van de visa prijken inmiddels in onze paspoorten. Het kostte wat moeite maar dan heb je ook wat, zullen we maar zeggen.
Verder verloopt alles zoals het hoort te verlopen. De Malerone is (met pijn in de beurs) aangekocht. De reisapotheek, bestaande uit twee volle toiletzakken, is aangelegd. Het eerste officiële 'to do-lijstje' is aangemaakt.  Alle verplichtingen zijn afgehandeld, nu alleen nog de eigen opgelegde moetjes.... Wie bedenkt zich nou om vier weken voor het vertrek nog de kozijnen van de vensters buiten te gaan schuren en verven?  En wie besluit nu twee weken voor vertrek dat je lakenzakken best zelf kunt naaien?

Op dit moment staat eigenlijk alleen de planning van onze eerste maand vast. We hebben hotels gereserveerd voor Bali, Gili en Lombok. Daar vullen we ongeveer vier weken mee. De tweede maand staat nog helemaal open. Ons plan om naar Sulawesi te gaan is niet meer zo definitief. We wilden ons niet vastleggen met vliegtickets, dus hebben we besloten ter plekke te bekijken waar we na Lombok heen gaan. Dat kan dus net zo goed Flores of Komodo worden.... Of terug naar Bali.... Of naar Java.... Of toch naar Sulawesi....?

En dan nog een laatste nieuwtje: Jaan heeft besloten dat Poeke niet mee gaat dit jaar! Om de naam van de blog nu te gaan aanpassen vonden we wat ver gaan. Zeker omdat hij nog twijfelt of mogelijk Mutsch deze keer aan zijn zijde mee mag reizen. Eigenlijk vindt hij dat je als achtjarige best zonder knuffel kunt reizen, maar het idee dat hij dan helemaal geen zacht vachtje meer heeft om 's avonds zijn wang op te leggen benauwd hem volgens mij ook nog wel. Hij heeft nog de tijd om te kiezen totdat het ener laatste deurtje van de adventkalender open gaat...

zondag 15 mei 2011

De irritaties van de voorpret....

De planning gaat gestaag maar de tijd gaat supersnel. Het is inmiddels al half mei dus over anderhalve maand vertrekken we. Maar er moet nog veel gebeuren. En hoe harder we proberen het afstreeplijstje af te werken, hoe moeilijker het gaat en hoe meer erbij komt. Zo dachten we deze keer alleen malariatabletten te moeten slikken. Maar een bezoekje aan de huisarts wees uit dat ook buiktyphus een aanbevolen inenting is. Daar waren de kids niet blij mee.... Ik had ze immers gezegd dat ze deze keer geen prikje hoefden..... Voor Tijn een reden om te besluiten thuis te blijven. Ik ben benieuwd hoe het gaat als we terug moeten voor de prikken.... Alle spuitjes liggen braaf te wachten in de koelkast om gezet te worden. Een kleine troost voor de kids was dat papa en mama zelfs twee prikken moeten! Onze polio-inentingen bleken namelijk ook verlopen. Dat medicatie duur is wisten we. We hadden op deze extra post alleen niet gerekend..... En ook al betaal ik dubbele premies, zowel in Nederland als in België, denk maar niet dat er ook maar iets van deze medicatie vergoed wordt.
Ook de visa willen niet echt lukken. Alhoewel de beambte aan de telefoon liet weten dat het mogelijk was in Brussel op de ambassade ook visa voor de kids te krijgen, we hebben ze nog steeds niet! Omdat de kids staan ingeschreven in mijn Nederlandse paspoort, wilden ze vorige keer voor Thailand de visa niet afgeven. Het nieuws was dus hoopgevend. Onze eerste poging om naar Brussel te gaan ging niet door want het consulaat was die dag gesloten. Gelukkig kwamen we daar nog voor vertrek achter. Onze tweede poging eergisteren bracht ook weinig soelaas. Vanwege de files kwamen we om 12.45 uur aan, en wat bleek: Ze waren maar geopend tot 12.30 uur. Okee. Laten we er vast aan wennen. Reizen gaat niet altijd zoals je het plant. Dat was toch wat het zo leuk maakte? We doen verwoede pogingen elkaar daarvan te overtuigen als we weer in de file terug naar huis staan. Helaas lukt het maar half......